موسیقی پاپ یک سبک از موسیقی عامه پسند است و معمولاً در مقابل موسیقی کلاسیک و فولک (محلی) قرار می گیرد و از آن ها متمایز است. با ما همراه شوید و مطالبی در مورد موسیقی سبک پاپ مطالعه کنید.
برای آشنا شدن با موسیقی پاپ بهتر است ابتدا توضیح کوتاهی درباره موسیقی مردم پسند یا Popular music بدهیم، موسیقی مردم پسند، به هرنوع سبک موسیقی گفته می شود که در دسترس عامه مردم است و به شکل تجاری عرضه می شود. این موسیقی نقطه مقابل موسیقی کلاسیک و موسیقی فولکلور(محلی) است به این ترتیب که اولی در طول تاریخ همواره موسیقی طبقه برگزیده و روشنفکر جامعه بوده است و دومی، موسیقی ای است که به طور تجاری عرضه نمی شود. موسیقی مردم پسند گاهی به طور خلاصه موسیقی پاپ هم گفته می شود اما موسیقی پاپ در اصل یکی از زیرشاخه های آن به شمار می آید.
آغاز شکل گیری موسیقی پاپ به هزاران و شاید میلیون ها سال پیش باز می گردد، در حقیقت هیچ کسی نمی داند که موسیقی پاپ از چه زمانی پا به عرصه ی وجود نهاده است. یعنی معلوم نیست که انسان های اولیه در ابتدا از موسیقی برای تفریح و پر کردن اوقات فراغت خود استفاده می کرده اند (پاپ) یا اینکه ابتدا موسیقی توسط جادوگران یا بزرگان قبیله در مراسم های خاص در شرایط خاص اجرا می شده (کلاسیک). اما مسلم، حضور همزمان این دو گونه موسیقی از ابتدا تا به امروز است.
قدیمی ترین متن مکتوب و نت نگاری شده، به دست آمده از یک موسیقی پاپ مربوط به حدود سال ۱۳۰۰ میلادی است، یعنی چیزی حدود ۱۵۰ سال پس از قدیمی ترین آثار به دست آمده ی کلاسیک. البته نت نگاری به شیوه امروزی از حدود سال های ۱۶۰۰ به بعد رواج یافت و منظور من از متن نت نگاری شده همان نشانههایی است که در آن زمان صرفا برای نشان دادن کمی بم تر یا زیرتر شدن صدا به کار می رفته.
اما سبک موسیقی پاپ که در ابتدا از آن صحبت شد تنها کمی قبل از راک به وجود آمد، یعنی حدود دهه ی ۴۰ـ۵۰ میلادی. در این سبک که ممکن بود تنها با ساز اجرا شود یا همراهی ساز و خواننده را در خود داشته باشد تا حدود زیادی از عناصر موسیقی کلاسیک استفاده می شد. ساز بندی ها تا حدودی شبیه ارکسترهای کوچک و خانگی کلاسیک بود، به جز اینکه از درامز که در موسیقی جز استفاده ی فراوان داشت به جای پرکاشن های موسیقی کلاسیک استفاده شد. بداهه نوازی هم مانند سایر موسیقی های مردمی (پاپ)جزئی جدا نشدنی از این موسیقی بود. به مرور زمان با پیشرفت تکنولوژی و ابداع سینتی سایزرها، موسیقی الکترونیک بیش از پیش وارد این سبک از موسیقی شد تا جایی که امروزه کمتر موسیقی پاپی را می توان یافت که تماما از سازهای ارکستری استفاده کرده باشد. در طی زمان و با پیشرفت این موسیقی سبک هایی همچون ترنس و دیسکو نیز در زیر مجموعه ی همین سبک به وجود آمدند که از خصوصیات ترنس و دیسکو می توان به درامز و باس با صدای بسیار بلند و کر کننده اشاره کرد.
موسیقی پاپ، با وجود اینکه کاملا از موسیقی کلاسیک، موسیقی هنری یا art music و موسیقی فولک متمایز است، اما از آنجایی که اصطلاح پاپ شامل بسیاری از قطعات موسیقی راک، هیپ هاپ، کانتری و راک اپرا را در بر می گیرد، می توانیم بگوییم که موسیقی پاپ، تعریف دقیقی ندارد.
این موسیقی در اثر هیچ آرزوی پرمعنا به وجود نیامده و تنها جاه طلبی سازندگان آن سود و پاداش مادی است و...با تعاریف موسیقایی، بسیار محافظه کارانه هم هست. موسیقی پاپ چیزی است که از بالا (کمپانی های ضبط صفحه، تهیه کنندگان رادیویی و تبلیغات چیها) تدارک دیده شده و از میان مردم برنخواسته است. پاپ موسیقیی است که به طور حرفه ای تهیه و بسته بندی شده است و چیزی نیست که بتوان آنرا به سلیقه خود تغییر داد و یا فرم آنرا تغییر داد.
به عبارت دیگر، موسیقی پاپ، نوعی موسیقی است که در دهه 50 آغاز شد و آنچه در این مجموعه قرار میگیرد معمولا برای گروه بزرگی از افراد جذاب است. با به وجود آمدن صفحه های پلاستیکی یا وینیل در دهه 30 تا ظهور کامپکت دیسک یا CD در دهه 80، موسیقی ضبط شده، نسبت به موسیقی زنده، بیش از پیش در دسترس قرار گرفت. ترانه های پاپ معمولا در 3 دقیقه اجرا میشوند و در آنها از ملودیهایی استفاده میشود که معمولا بسیار شنیدنی بوده و عده بسیاری را به خود جلب میکنند.
به عنوان کلام آخر درست است که می توان تقسیم بندی های متفاوتی برای موسیقی قائل شد، اما این تقسیم بندی ها همواره در مورد همه ی قطعات موسیقی صدق نمی کنند. مخصوصن اینکه به سختی می توان آثار یک آهنگساز یا خواننده را در یک سبک موسیقی گنجاند. برای مثال، گروه متالیکا، که از نامش نیز پیداست باید در سبک موسیقی متال بررسی شود. اما سبک تمامی موسیقیهای این گروه متال نیست. بسیاری از آهنگ های آنها در سبک راک و حتی برخی در سبک پاپ جای میگیرند. همین طور برای خواننده ای چون مایکل جکسون، معروف به سلطان پاپ، که برخی آثار او در سبک راک جای دارند.
